Bloedmaan (ech nie..)

Afgelopen vrijdag was een bloedmaan voorspeld. Alhoewel het geen echte hobby is, vinden we het leuk om bijzondere hemelverschijnselen te zien; ik heb de nodige avonden met vrouw en kids op onze rug in het gras gelegen om de Perseïdenzwerm in augustus te zien.

De vorige keer dat ik ergens voor op pad ging stond ik om twee uur ’s nachts met mijn dochter in een Zuid-Hollandse polder om vooral het licht van de stad en kassen om ons heen te zien. Dat zou me nu niet gebeuren. Ik wilde al heel lang een keer naar Tiengemeten, een ‘aan de natuur teruggegeven’ eiland in het Haringvliet. Op Tiengemeten is een Natuurkampeerterrein, en het zou er rustig en donker moeten zijn.

Het plan is gauw gemaakt: ik reserveer een plekje op de camping (Weet ik veel of er nog meer van die idioten zijn) en regel op mijn werk dat ik vrijdag een paar uurtjes eerder weg kan.

Tiengemeten is bereikbaar per veerpont, daar kun je te voet of met de fiets gebruik van maken.

Omdat ernaartoe fietsen iets te veel gevraagd is voor de familie in de beschikbare tijd en de huidige weersomstandigheden, gaan we met de auto naar de plek waar de veerpont vertrekt. De camping ligt 3 km van de veerhaven, dus we gebruiken onze ligfietsen om comfortabel onze kampeerspullen op de camping te krijgen. Vrouw en dochter pikken me op bij mijn werk, twee fietsen in de auto en een op de trekhaak.

Het is inmiddels bloedheet, daar zal het niet aan liggen. Het is spannend of we de boot van vier uur halen, todat blijkt dat we er opeens zijn; de gps was ingesteld op de overkant!

Op ons gemakje halen we de fietsen uit de auto, banaantassen er op, kaartjes kopen voor de overtocht en we zijn er klaar voor. Het jachtige deel van ons tochtje is achter de rug, nu kunnen we rustig aan doen. De pontbaas brengt verkoeling door water te spuiten over de pont, het ziet er vrolijk uit!

De overtocht duurt tien minuten. We eten een ijsje en beginnen aan het meest sportieve deel van deze dag: 3 km fietsen naar de camping.

Met een natuurkampeerkaart mag je tussen de fruitbomen kamperen, we staan daar heerlijk beschut.

De tentjes staan snel. We gaan kijken of we in het haventje bij de herberg kunnen zwemmen ( zwemschoentjes aanbevolen). Ik ga heel even het water in maar het is niet echt lekker: klein, ondiep en groen. Er wordt sterk afgeraden om het Haringvliet in te zwemmen vanwege de stroming dus ik klim er snel weer uit. In ieder geval even een beetje verfrist!

De camping ligt bij een herberg, waar dus ook een hapje en een drankje te verkrijgen zijn. Omdat ik het niet leuk vindt om mijn korte verblijf op het eiland volledig aan de horeca te wijden, hebben we bevroren ingrediënten voor de avondmaaltijd meegenomen, een beproefde manier om bij warm weer je eten goed te houden. Als compromis zullen we zaterdag in de herberg ontbijten.

Bij de tent gaan we lekker lezen en ik maak een prutje klaar. We hebben even last van stekend ongedierte maar op een gegeven moment voegen zich daar libellen bij die heel efficiënt de lucht voor ons vrij maken.

Na het eten is de keuze tussen poederkoffie en verse koffie snel gemaakt dus we gaan op het terras bij de herberg een bakkie doen. In het late avondlicht komen een stel koeien over de dijk aangelopen

Op de dijk bij de herberg zullen we goed zicht hebben op de maan. Er is echter een klein probleempje: De horizon is bedekt met een flinke laag wolken. De maan zal zich tijdens de verduistering tussen 4 en 11 graden boven de horizon bewegen, precies daar waar de wolken zich bevinden. Als je heel goed kijkt zie je op de foto hieronder rechts boven de horizon een plukje wolken dat iets roder dan de rest is. Wij vermoeden dat het hier gaat om echt Tiengemetens bloedmaanlicht, maar zeker zijn we niet….

Helaas laat de maan zich pas rond middernacht weer zien, ze is dan nog maar gedeeltelijk verduisterd en niet rood.

Na het ontbijt de volgende dag fietsen we nog even het eiland op voor we de boot terug pakken. We genieten van de uitzichten en de natuur.

Zilverreiger met jong

Ik vind het lekker relaxt hier op het eiland, ik ga hier zeker nog eens terugkomen om hier te gaan wandelen. Ook een heerlijke plek voor als ik weer eens een paar dagen alleen er op uit wil trekken.

Al met al zijn we nog geen dag weg geweest, maar het voelde als een heerlijk weekend weg.

Denemarken

Vandaag ben ik teruggekomen van mijn vakantie naar Denemarken. Ik ben met mijn vrouw en onze ligfietsen in de auto naar Jutland gereden. Daarvandaan zijn we via de Noordzeekustroute (zeg maar het verlengde van de LF1) naar het noorden gefietst om vervolgens ‘middendoor’ terug naar het beginpunt te rijden. Daarna hebben we nog tochtjes gemaakt naar de waddeneilanden.

Ik heb via Polarsteps een verslag bijgehouden van onze avonturen. Deze was gedurende de reis alleen te volgen door de inner crowd, maar is nu openbaar, via https://www.polarsteps.com/GeBoelders/719360-werktitel-denemarken

Velomobielen in Legoland
Het rollend materieel

Fietsen op het Noordzeestrand
Kerkje op Rømø

Gaucho

Omdat een velomobiel niet handig is om mee te nemen op vakantie (behalve fietsend natuurlijk!) en omdat mijn gezin het leuker vindt als we samen fietsen dat ik ook de ongemakken van een open fiets onderga heb ik een tweede ligfiets voor toeren en vakanties. Op mijn Baron heb ik de nodige avonturen beleefd: vakanties in o.a. Denemarken, Duitsland, Tsjechië en niet te vergeten 3 keer omhoog (en omlaag) bij Alpe d’Huzes. De Baron kwam bij mij als een pure racefiets en zo heb ik hem ook tegen die berg opgetrapt. Door de jaren heen is hij steeds meer opgetuigd als werkpaard, om het harde leven van vakantiefiets te kunnen doorstaan.

De Baron is een lage racer, ongeveerd en met een klein voorwiel om alle imperfecties in het wegdek zoveel mogelijk aan de berijder door te geven. Snel maar spartaans.

Met het verstrijken van de jaren zijn mijn behoeftes wel wat veranderd. Ik ben op zoek gegaan naar een nieuwe fiets waarbij de nadruk veel meer ligt op de geschiktheid voor suboptimale rijomstandigheden en comfort. Het is een Nazca Gaucho geworden.

Gaucho versus Baron

Bij het proefritje bij Maia Mobiliteit in Dordrecht werd ik meteen vriendjes met deze fiets. Gert had er een staan met een zgn. aero stuur, nieuw voor mij maar ik vond het erg comfortabel. Ik had al wat andere fietsen geprobeerd. Deze stond op mijn shortlist èn bezorgde mij de grootste glimlach na het proefritje. Dus maar één besteld.

Voor betrouwbaarheid en onderhoudsgemak is de fiets uitgevoerd met een Rohloff naaf, dat is een versnellingsnaaf met 14 versnellingen waarmee een bereik van 525% beslagen wordt. Verder een naafdynamo in het voorwiel en een goede koplamp, hydraulische schijfremmen, 2×26″ wielen en vering op het achterwiel.

In de zomer mag hij zich in Denemarken gaan bewijzen.

Vers van de pers bij Maia op de stoep

Zaterdag heb ik hem vanuit Dordrecht teruggefietst. Het is een fiets met een heel ander karakter, qua balans, stuurkarakteristiek en comfort. Daar ga ik nog aan moeten wennen. Om er vóór onze Denemarken-vakantie mee vertrouwd te raken ga ik er tot die tijd veel woon-werk mee doen.

Onderweg nog even de obligatoire Regel 17 toegepast bij Kinderdijk.

Regel 17
Aero cockpit

En de baron? Die heeft nog een leven voor de boeg en gaat op zoek naar een nieuw baasje. Als je erin geïnteresseerd bent mag je hier een berichtje achterlaten.