Een nieuwe start

Lieve Facebook- en Twittervriendjes en vriendinnetjes, en iedereen die dit leest.

Ik ben al een aardig tijdje tijd aktief op social media. Eerst Twitter met zijn fijne korte status updates die ideaal waren voor kernachtige uitwisselingen van gedachten, ideeën meningen en nieuws, geweldig! Ik heb Facebook lang buiten de deur gehouden vanwege de idioot complexe manier waarop je (niet) kon bepalen wat je wanneer ziet, en wie wat van jou kan zien. Uiteindelijk schoorvoetend een begin gemaakt omdat binnen mijn familie het medium twitter niet echt werd begrepen. Inmiddels trap ook ik in de val van likes en comments, ondanks dat ik me elke keer weer realiseer hoe onbeduidend de communicatie vaak is.

Van Facebook weten we we inmiddels wel dat dat een onverzadigbare informatieverzamelaar is die er blijkbaar geen enkel belang bij heeft om de updates van mijn ‘vrienden’ op een consistente en logische manier aan mij te presenteren.

Twitter laat zich ook niet onbetuigd. Nadat derde partijen (remember twitpic?) het mogelijk maakten foto’s mee te sturen met een update integreerde twitter die functie zelf. Inmiddels is twitter ook vervuild met foto’s, video’s, emoticons, lokatieinformatie, draadjes, en, gruwel, de uitbreiding naar 280 karakters, waar inmiddels de verwijzingen naar links, plaatjes e.d. niet meer in meetellen. Bovendien bemoeit ook Twitter zich er nu mee hoe mijn tijdlijn er uit ziet.

En dan de inhoud

Maar meer nog dan de ergernis over de uiterlijkheden merk ik dat ik steeds meer moeite krijg met de inhoud. Zowel op Facebook als Twitter heb ik vrienden/volgers beperkt tot mensen waarvan ik weet wie ze zijn, en die ik op een enkele uitzondering na ook in het echt ontmoet heb. Ik heb het ook liever over ‘twittervriendjes’ dan ‘accounts die ik volg’. Ik ben dan ook echt in ze geïnteresseerd.

Toch merk ik dat al die mensen die hun belevenissen/ergernissen/vreugde/interesses/vragen met mij delen daarmee ook zoveel deel van mijn leven gaan uitmaken dat ik minder aan dat van mijzelf toe kom.

Ik like (met mate) en wil geliket worden. Ik word boos op wat jullie overkomt, lach om je grappen, leef mee met je verdriet, geniet van je avonturen, erger me aan jouw ergernis, ik vraag en antwoord.

Daarnaast zie ik ook zoveel ballast voorbijkomen: reclame, oninteressant ”nieuws”, foute grappen.

Ik ben slecht in filteren, volg een discussie liefst volledig. Waar ik het nog niet eens zo lang geleden het nog ontspannend vond mijn Twitterfeed even bij te lezen, raak ik nu niet meer bij. Een boek lezen lukt nauwelijks meer, en tijd maken voor een fietstocht doe ik te weinig.

Dus ga ik het maar eens over een andere boeg gooien. Een beetje laf, ga ik mijn accounts eerst maar eens op zwart zetten. Achterdeurtje open houden. Stel je voor dat ik afkickverschijnselen krijg… Apps van mijn telefoon en tablet afgooien, notificaties uit. Zalige rust of cold turkey? We gaan het meemaken. En als ik iets wil delen, ga ik het hier doen. Wat dat zal zijn en hoe dat er uit gaat zien? Ik heb geen idee. Vind het wel spannend.